گناه بى آبروئى

اگر کسى بگوید آنچه را که به دو چشمش دیده و آنچه را که بدو گوشش شنیده مطلبى که طرف را بى آبرو مى کند تا لکه دار و عیب دارش کند.

 

به گزارش سرویس دینی جام نیوز، در اصول کافیست امام صادق (ع) مى فرماید: اگر کسى بگوید آنچه را که به دو چشمش دیده و آنچه را که بدو گوشش شنیده مطلبى که طرف را بى آبرو مى کند تا لکه دار و عیب دارش کند.

حضرت مى فرماید: هر چند روزه دار ماه رمضان باشد خدا از ولایت خودش بیرونش مى کند ولایت یعنى سرپرستى ، لطف ، محبت ، و بخود واگذارش نکردن ، کمکش کردن خدا از یارى خودش و تحویل شیطانش مى دهد. شیطان هم او را نمى پذیرد یعنى بقدرى پست و رذل است که شیطان هم باو اهمیت نمى دهد چون بى بند و بار است شیطان باو اعتنائى ندارد کسى است که هر چه بچشمش دیده بگوشش شنیده مى گوید. طرف را مى خواهد زشت و بى آبرو کند آیه شریفه س 36 مى فرماید: از گوش و چشم و دل فرداى قیامت مى پرسند.

آى آنهائى که بزبانتان همه چیز مى گوئید آى آنهائى که سؤ ظن پیدا مى کنید تمامش مورد پرسش است ، در آیه شریفه س 104 مى فرماید: ویل که گفتند چاهى است در جهنم از براى کى ؟ هر عیب جوئى و غیبت کننده اى که مى خواهد دنبال عیب دیگران بگردد مثل مگسى که روى بدنى که افتاده از سرتا پایش را مى گردد هر جایش زخم است همانجا مى نشیند نیش مى زند.

صدها حُسن و خوبى دارد هیچیک را نمى بیند اما یک عیبى یا خلاف میلى از او بیند همین را مى گیرد حُسنهایش را نادیده مى گیرد آن هم چه بسا عیب نباشد.

زبدة القصص/ میرخلف زاده