درد دل

تو سیب سرخ کدامین بهشت گمشده ای

که باز می شکند با تو توبه ی آدم؟

کلام اول:


  تو سیب سرخ کدامین بهشت گمشده ای
که باز می شکند با تو توبه ی آدم؟

سرتاپای خودم راکه خلاصه می کنم می شوم قد یک کف دست خاک

که ممکن بود یک تکه آجر باشد توی دیوار یک خانه، یا یک سنگ

روی شانه یک کوه، یا مشتی سنگ ریزه ته ته یک اقیانوس،

یا حتی خاک همین گلدان پشت پنجره

یک کف دست خاک ممکن است هیچ وقت، هیچ اسمی نداشته

باشد و تا همیشه خاک باقی بماند، فقط خاک

اما حالا یک کف دست خاک وجود دارد که خدا به او اجازه داده نفس بکشد،

ببیند، بشنود، بفهمدو جان  داشته یاشد،

یک مشت خاک که اجازه دارد عاشق بشود،

انتخاب کند، عوض بشود، تغییر کند

وای خدای بزرگ من چقدر خوشبختم ...

من همان خاک انتخاب شده هستم که توی دست -

های خدا ورز داده شده ام وخدا ازنفسش در آن دمیده،

من آن خاک قیمتی ام حالا می فهمم

چرا فرشته ها آنقدر حسادت می کردند اما اگر این خاک،

این خاک برگزیده، خاکی که اسم دارد،

قشنگترین اسم دنیا را، خاکی که نورچشمی وعزیز دردانه خداست،

اگر همینطور خاک  باقی بماند،

اگر آن آخر که قراراست برگردد و خود  را تحویل خدا بدهد،

سرش را پایین بندازد  وبگوید: ای کاش خاک بودم.

یعنی اینکه حتی نتوانستم خاک باشم چه برسد به آدم !!!

کلام آخر:

خداوندا ، از شک های ما مراقبت کن

زیرا شک ، شیوه ای برای نیایش است وشک است که

ما را به رشد وا می دارد

چرا که وا می داردمان که بی ترس 

به پاسخ های بی شمار یک پرسش بنگریم.s