ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
خوردنیها و نوشیدنیهای اهل دوزخ!
همچنان که ایمان پایه همه خوبی ها و اعمال شایسته و پسندیده است ، کفر نیز زیربنای تمامی بدی ها و اعمال ناشایست می با شد . انسان با ایمان اگر مرتکب گناه و خلافی باشد چون به عذاب الهی در صورت ادامه گناه و عفو و گذشت پروردگار در صورت توبه معتقد است توبه می کند و اعمال گذشته را با انجام دادن کارهای خیر جبران می سازد .
بدیهی است انسان دارای هوا و هوس و نفس اماره اگر از قید ایمان نیز رها شده باشد طبعاً در گرداب گناهان و انحرافات فساد اخلاق غرق خواهد شد و چنین افرادی جز به جهنم و چشیدن عذاب های آن سرنوشتی نخواهند داشت.
خوردنی ها و نوشیدنی های اهل دوزخ
ماء حمیم
« لَهُمْ شَرابٌ مِنْ حَمیمٍ وَ عَذابٌ اَلیمٌ » 1
ماء حمیم یعنی آب جوشان که در آیه فرموده :
« وَ اِنْ یَسْتَغیثُوا یُغاثَوا بِماءٍ کَالْمُهْلِ یَشوِی الْوُجوُهَ بِئسَ الشَّرابُ »
این آب مثل « مُهل » است ، مفسرین گفته اند : « مُهْل » یعنی فلز ذوب شده یا مس گداخته شده یا آب سیاه رنگ در حال جوش یا ماده سمی در حال گداخته شدن که وقتی به این آب نزدیک می شوند ، پوست صورتشان می ریزد . خداوند می فرماید : « چه بد نوشیدنی است این آب »
وقتی این آب را خوردند ، ملائکه عذاب مقداری هم روی سرشان می ریزند : « یُصَبُّ مِنْ فَوقِ رُوُسِهمُ الْحَمیمُ »2
ماء حمیم به صورت نهری در روی جهنم جاری است تا همیشه در دسترس جهنمیان باشد .
« فَشارِبُونَ شُرْبَ الحَمیمِ » 3
شتر معمولاً دیر تشنه می شود ؛ چون ذخیره آب دارد اما وقتی ذخیره اش تمام شود خیلی تشنه می شود مخصوصاً که به مرض تشنگی و استسقا مبتلا باشد ، وقتی به آب برسد با هیجان تمام آب می خورد .
خداوند می فرماید : اهل جهنم نیز از حرارت جهنم و خصوصاً بعد از خوردن زقوم و ضریع به قدری تشنه می شوند که وقتی به آب حمیم می رسند مثل شتر تشنه آب می خورند .
« ماء صدید » خون و چرک که از فروج زنان زانیه در جهنم خارج می شود که هم خیلی کثیف است ، هم بدبو و هم در حال جوش که پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) می فرمایند : « وقتی این آب را به اهل جهنم نزدیک می کنند از شدت حرارتش پوست سر و صورتشان در آن آب می ریزد و وقتی بیاشامند اندرونشان قطعه قطعه شود
« فَنُزُلٌ مِنْ حَمیمٍ » 4؛ « با آب جوشان حمیم از او پذیرایی می شود . »
در بخش طعام و غذای جهنم نیز گفتیم که کلمه « نُزُل » به معنای پذیرایی از مهمانان است یعنی چیزهایی را که معمولاً آماده می کنند تا به محض ورود میهمانان از ایشان پذیرایی نمایند را عرب « نُزُل » می گوید .
در اینجا نیز کلمه «نُزُل» به کار رفته یعنی آنچه برای جهنمیان قبلاً آماده شده که به محض ورودشان به جهنم از ایشان پذیرایی نمایند ، زقوم و حمیم است .
کلمه حمیم در 15 آیه به کار رفته که عبارتند از :
انعام/70 ، یونس /4 ، حج/19 ، صافات/67 ، ص/57 ،مؤمن/18 و 72 ، دخان/46 و 48 ، الرحمن/44 ، واقعه/42 ،54 و 93. محمد/15 و نبا/25 .
جهنم
«وَ خابَ کُلُّ جَبّارٍ عَنیدٍ مِنْ وَرائِهِ جَهَنّمُ و یُسْقی مِنْ وماءٍ صَدیدٍ یَتَجَرَّعُهُ وَ لا یَکادُ یُسیغُهُ و یاتیهِ الْمَوْتُ مِنْ کُلِّ مَکانٍ وَ ما هُوَ بِمَیِّتٍ وَ ما هُوَ بِمَیِّتٍ وَ مِنْ وَرائِهِ عَذابٌ غَلیظٌ »5 ؛ « گردن کشان و جباران نومید و نابود می شوند و در جهنم جرعه جرعه از ماء صدید خورانده می شوند ؛ چون خودشان مایل به خوردن آن نیستند وقتی این آب متعفن را خوردند حاضرند بمیرند اما مرگی در کار نیست بلکه باید آماده شوند برای عذاب شدید تر و فرشتگان عذاب آنان را با غل و زنجیر به طرف آتش می برند .»
« ماء صدید » خون و چرک که از فروج زنان زانیه در جهنم خارج می شود که هم خیلی کثیف است ، هم بدبو و هم در حال جوش که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آ له) می فرمایند : « وقتی این آب را به اهل جهنم نزدیک می کنند از شدت حرارتش پوست سر و صورتشان در آن آب می ریزد و وقتی بیاشامند اندرونشان قطعه قطعه شود . »6
غسّاق
« لا یَذوقُونَ فیها بَرْداً و لا شراباً الّا حَمیماً وَ غَسّاقاً »7 ؛ « جهنمیان آب خنک و گوارا نمی چشند بلکه آب حمیم و غسّاق می نوشند .»
مفسرین می گویند : غسّاق چشمه ای است در جهنم که آبش در نهری جاری است که زهر کشنده و سمومات مارها و عقرب های جهنم به آن ریخته می شود و حتی چرک دیده های اهل جهنم هم داخل آن می ریزد و از نظر داغی هم مثل مس گداخته است ، چون با آتش جهنم داغ شده که اگر ذره ای از آتش جهنم به روی کوه های دنیا گذاشته شود همه کوها آب می شود .
و در آیه دیگر فرموده : « هذا فَلْیَذُوقُوهُ حَمیمٌ وَ غَسّاقٌ » 8
« این حمیم و غسّاق است ( دو مایع سوزان و تیره رنگ ) که باید از آن بچشند . »
در روایت است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آ له) می فرماید : « اگر یک دلو از ماء غسّاق جهنم را در دنیا بریزند ، بوی گند و تعفن آن متعفن و نابود خواهد شد .»
آنیه
« تَصلی ناراً حامِیَهً تُسقی مِنْ عَیْنٍ آنِیَهٍ » 9 ؛ « در آتش سوزان وارد می گردند و از چشمه ای بسیار داغ نوشانیده می شوند .»
«آنیه» چشمه ای است سوزناک در جهنم که امام باقر (علیه السلام) می فرماید : « اشتعال شعله های جهنم از این چشمه است همه وادی های آتش گاهی خاموش می شود ، اما آتش این چشمه همیشه فروزان است و همیشه آبش در حال جوش است . »
«یَطُوفُونَ بَیْنَها وَ بَیْنَ حَمیمٍ ءَانٍ »10 ؛ امام باقر (علیه السلام) می فرماید : :چشمه آنیه به دریایی می ریزد و چشمه حمیم به دریایی دیگر و اهل جهنم داخل این دریاها غوطه ورند گاهی به دریای حمیم می ورند و گاهی به دریای آنیه و بین این ها در حال طوافند .
حتی ابرهایی بالای این دریاها هست که وقتی شدت تشنگی و حرارت این ها به اوج می رسد ، ملائکه عذاب به این ها می گویند : چه می خواهید ؟ می گویند : آب سرد و خنک .
روایت شده ؛ اگر یک قطره از آب زقوم بر کوه های زمین بیفتد ، تمام کوه ها متلاشی می شوند و این همان آبی است که دوزخیان باید از آن بخورند
در این هنگام از این ابرها سنگ های آتش زا و کرم ها و حیوانات و درندگان آتش زا برایشان می بارد که بدنشان می سوزد و شکسته و متلاشی و خرد می گردد پناه بر خدا .
طعام اهل جهنم
در قرآن آیاتی چند به خوردنی ها و آشامیدنی های جهنمیان اشاره دارد ؛ «وَ لا طعام اِلاّ مِن غِسلینٍ)) و به جز چرک و خون دوزخیان هیچ طعامی ندارند. این طعام آبی است که از شستشوی بدن کفار در دوزخ می ریزد و نوشابه داغی که کافران را با آن پذیرایی می کنند چرک ، خونابه و کثافاتی است که از سوختن اهل جهنم حاصل می شود .
غذای دیگر دوزخیان زقوم است ، زقوم گیاهی است تلخ ، بد بو ، بد طعم و شیره ای دارد که وقتی به بدن انسان می رسد وَرم می کند .
روایت شده ؛ اگر یک قطره از آب زقوم بر کوه های زمین بیفتد ، تمام کوه ها متلاشی می شوند و این همان آبی است که دوزخیان باید از آن بخورند .
و این بود اوصافی از جهنم که عذاب شدید جهنم را به ما یاد آوری می کند ، پس خداوندا به تو پناه می بریم از عذاب جهنم و آتش دوزخ !
پی نوشت ها :
1) انعام/70 ، یونس/4.
2)حج/19.
3)واقعه/55.
4)واقعه/93.
5)ابراهیم/17-15
6)کفایه الموحدین ،باب النار.
7)نبا/24-25
8)ص/57.
9)غاشیه/4-5
10)الرحمن/44
فرآوری : زهرا اجلال
بخش قرآن تبیان