روایت تلخ دختر ایرانی از زندان‌های مالزی

'ما اینجا چیزی را زندگی کردیم که زندگی ما نبود. سه سال و سه ماه فقط گاهی درب ها باز می شد و بیرون می رفتیم. فقط چند بار! یادمان نمی رود؛ وقت هایی که ناخودآگاه استخوان های غذا را کنار می گذاشتم که یواشکی از گرسنگی به دندان بکشیم. این همه مدت است که قاشق ندیدیم.! اینجا کسی با قاشق غذا نمی خورد. باید با دست غذا می خوردیم. با دست های زخمی و عفونت کرده'.   ادامه مطلب ...